7 λόγοι για να ακούσει κάποιος το «ΦΤΩΧΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ»
- ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ: Δύο νέοι καλλιτέχνες, η Αντιγόνη Πενέζη και ο (γνωστός από το Voice) Νεκτάριος Μαλλάς, πλαισιώνονται από τρεις κορυφαίες – εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού, την Σαβίνα Γιαννάτου, τον Ορφέα Περίδη και την Λιζέτα Καλημέρη.
- ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ: Έχει γίνει διακριτική προσπάθεια πολυρυθμικών πολυφωνιών, ανατολικοδυτικών ακουσμάτων, τροπικών αντιστίξεων και παντρέματος πολύ ετερόκλητων επιρροών, εξωθώντας ένα φαινομενικά εντεχνολαϊκό υπόβαθρο σε κάτι μάλλον διαφορετικό και ίσως ακατάτακτο.
- ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ: Μέσα στον οικείο αλλά και κορεσμένο χώρο της ερωτικής θεματολογίας, η στιχουργία δοκιμάζει διευρύνσεις του πλαισίου της. Έτσι συνδέει τα πάθη με έννοιες όπως το νόημα της ύπαρξης, ο χρόνος, η κοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι αντιφάσεις, τα αδιέξοδα και η τραγικωμωδία τους.
- ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: Καταγράφεται προσπάθεια ριζικής ηχοχρωματικής ανανέωσης, χωρίς μπουζούκι αλλά με ντόπια όργανα (κανονάκι, ούτι, λύρες…), με παραδοσιακά απ’ όλο τον Κόσμο (νέϋ, τσίτερ, κότο…) και με ιδιοκατασκευές (πενταχορδομονόχορδο, κιθάρπα, σύρμα…)
- ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΤΕΝΤΕΣ: Πίσω από την πρώτη ανάγνωση των τραγουδιών συνωστίζονται ευρεσιτεχνίες σε ζητήματα συνθετικών τεχνικών, ηχοληπτικών συγκερασμών και ψυχοακουστικών καινοτομιών.
- ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ: Χάρης Λαμπράκης, Μάρθα Μαυροειδή, Αλέκος Βρέτος, Λευτέρης Ανδριώτης… Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες ερμηνευτές και αυτοσχεδιαστές είναι σημαντικοί συνθέτες με αξιόλογη δισκογραφία, ιδίως στον χώρο της αποκαλουμένης έθνο-τζαζ» (και όχι μόνο).
- ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ: Η «Αλλαγή Πορείας» συνδέεται με το «Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ» του Καλδάρα και η «Ζαλουμέ» προεκτείνει την «Σαλώμη» του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Στο «Ότι εις τον Αιώνα» τρεις σημερινοί μουσικοί συνομιλούν με τον λυράρη Λάμπρο Λεονταρίδη (από ταξίμι της δεκαετίας του ’20) μιξαρισμένοι από τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, ιστορικό τεχνικό της παλιάς Κολούμπια, του Μάνου, του Μίκη και του Χατζιδακικού Τρίτου Προγράμματος.