Τι το ιδιαίτερο έχει η παράσταση σας, η «Λυσιστράτη» που παρουσιάζετε σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα;
Έχει μια αλήθεια, δεν έχει γίνει για να γίνει απλώς, αλλά με μια ομάδα που φτιάχτηκε κι έδεσε πολύ ωραία και με μπροστάρη τον σκηνοθέτη μας. Ο οποίος δεν είναι Έλληνας και στο ψάξιμό του να βρει τι είναι ο Αριστοφάνης και να τον προσεγγίσει, να τον μάθει, μας έκανε και μας, να πάμε ένα βήμα παραπέρα κι ας έχουμε τον Αριστοφάνη στο dna μας. Και χαίρομαι που θα έρθουμε να παίξουμε και στο θέατρο σας που μου αρέσει πολύ.
Εσύ υποδύεσαι το ρόλο του Κινησία. Είχε αποφασιστεί από την αρχή ότι θα υπάρχει αυτή η γραμμή, αυτό το κλίμα, θα ακολουθήσετε ια συγκεκριμενη συνισταμένη, ή άλλαξαν πράγματα στην πορεία;
Ναι κάνω τον Κινησία, αν κι η παράσταση είναι έτσι κτισμένη που είμαστε όλοι επί σκηνής συνέχεια, αλλά οι βασικοί ρόλοι διατηρούνται όπως στο αρχαίο κείμενο. Και δεν αποφασίζεται κάτι από την αρχή, το φέρνει η πρόβα κι οι χημείες των ανθρώπων. Ο σκηνοθέτης δεν δούλεψε ερήμην μας, έλαβε υπ’ οψιν και τους ηθοποιούς. Επίσης αντιμετώπισε το έργο , όχι με τον επιθεωρησιακό τρόπο που συνήθως ανεβαίνει, δεν έβαλε μέσα την επικαιρότητα και παρέμεινε στη δομή του κειμένου σχεδόν όπως είναι το αρχαίο.
Η παράσταση απαρτίζεται επίσης από έναν εντυπωσιακό θίασο, εκλεκτό, με μεγάλα ονόματα και πολύ καλούς ηθοποιούς.
Πράγματι έτσι είναι, από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο είναι ψυχή και σώμα δοσμένοι στο θέατρο κάτι που εμένα με μαγεύει στους συναδέλφους όταν συμβαίνει. Είναι όλοι ένας κι ένας και νομίζω ό,τι 100% αυτός ο θίασος, έχει την ίδια οπτική για το θέατρο και την ίδια αισθητική.
Βρίσκεσαι σε ένα οργασμό πραγμάτων τα τελευταία χρόνια. Θέατρο, τηλεόραση και πρόσφατα και μια ταινία με τη δική σου υπογραφή. Διαισθάνομαι μια ανησυχία να παρουσιάσεις διφορετικά πράγματα και να κάνεις, αληθεύει;
Ανησυχία έχω πάντα με την καλή έννοια. Αγαπάω πάρα πολύ τη δουλειά μου. Εκτός ότι παίζω και μ’ αρέσει, είναι το πάθος μου, με μαγεύουν κι άλλα πράγματα σ’ αυτήν. Γι’ αυτό κι έκανα και την ταινία υπήρχε μια εσωτερική μου ανάγκη, μ’ αρέσουν όλα τα πόστα της δουλειάς μου.
Είναι διαφορετική η οπτική, η αισθητική κι η προσέγγιση ενός ρόλου στον κινηματογράφο, από έναν αντίστοιχο του θεάτρου;Εσύ έμεινες ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα της ταινίας,που έκλενε περίτεχνα το μάτι στις ταινίες του χθες ακολουθώντας μια σύγχρονη οπτική;
Είναι δύο διαφορετικές τέχνες. Η βάση βέβαια είναι η υποκριτική, αλλά χρειάζεται μια διαφορετική αντιμετώπιση πιστεύω εγώ στην τηλεόραση, άλλη στο θέατρο, αλλή στο σινεμά. Είναι διαφορετικά εντελώς. Όσο για το αποτέλεσμα της ταινίας έχειςαπόλυτο δίκιο σε όσα λες κι εγώ έμεινα πολύ ευχαριστημένος που την είδε τόσος κόσμος. Ψάχνω τον δύσκολο τρόπο στα πράγματα, να βγάλω το γέλιο με ένα υποτιθέμενο εύκολο τρόπο.Πάντα ψάχνω το καλύτερο σύμφωνα με τη δική μου αισθητική.
«Πάντα ψάχνω το καλύτερο, σύμφωνα με τη δική μου αισθητική»
Διαπιστώνω πώς πολύ συχνά εμμένεις σε συνεργασίες που έχετε δέσει, που έχετε ευτυχίσει. Το κάνεις εκ του ασφαλούς, ή γιατί πια έχει δημιουργηθεί και φιλία όπως με το Βλαδήμηρο Κυριακίδη;
Ναι αυτό συμβαίνει, όταν βρίσκεις ωραίες χημείες στη δουλειά, δεν μπορείς παρά να το εκτίμήσεις και να το ξανακάνεις. Ο Βλαδήμηρος είναι από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς κι όταν με σκηνοθέτησε, εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει κι αυτός το θέατρο,ζει και αναπνέει με το θέατρο. Χαίρομαι πολύ λοιπόν να βρίσκομαι με τέτοιους ανθρώπους.
Τη χειμερινή λοιπόν περίοδο θα συμπράξετε με τον Βλ.Κυριακίδη, στους «Τενόρους» που θα ανέβουν στο θέατρο «Ζίνα». Θες να μας πεις λίγα πράγματα για το εν λόγω έργο;
Το σκηνοθετεί ο Βλαδήμηρος. Είναι ένα έργο του Κεν Λούντβιχ. Μια φάρσα, όπου ένας μεγαλοτενόρος από την Ιταλία έρχεται στην Ελλάδα για να τραγουδήσει και έρχεται μεθυσμένος και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα κι ο βοηθός τη Λυρικής που είναι ο δικός μου ο ρόλος, ο Μάξιμος, θα τον αντικαταστήσει. Βέβαια δεν μοιάζουν καθόλου, όμως αυτό είναι ένα από τα πολλά στοιχεία κωμωδίας που έχει το έργο.
Σκέψεις και απόψεις του Θανάση Τσαλταμπάση, στο Νίκο Ελευθερίου