«Μην περιμένεις κανέναν να σε βγάλει απ’την ντουλάπα.

Μίλα κι ασ’ τα θαύματα να κάνουν φασαρία.»

Το πρωτότυπο έργο της Άλκηστης Ηλιάδη με τίτλο «Ψ.»

παρουσιάζεται από 9 Nοέμβρη στο Studio Μαυρομιχάλη κάθε Τετάρτη και Πέμπτη

για 10 παραστάσεις

Το «Ψ.» είναι μία γλυκόπικρη εξομολόγηση με καυστικό χιούμορ. Μία βουτιά προς τα μέσα,αναζητώνταςτην προσωπική ευθύνη ως καταλύτη για την απελευθέρωση από τους δαίμονές μας.

Οι ήρωες αναμετρώνται με τους φόβους, τις εξουσιαστικές φιγούρες και τις καταπιεστικές συμβάσεις που μας κλειδώνουν στη «ντουλάπα».Ανατρέχουν στο παρελθόν, αναπολούν αστείες μέρες και αντιμετωπίζουν τα τραύματα, σηκώνοντας τα «χαλιά».

Μέσα από τη σχέση τους, το έργο ερευνά επίσης τα όρια της δυαδικότητας. Πόσα πρόσωπα έχουν οι σχέσεις;

Πόσο βίαιο είναι το παιχνίδι με τον εαυτό μας;

Μπορούν τελικάνα μας απελευθερώσουν οι αλήθειες που φοβόμαστε να αντικρίσουμε;

Ντυμένο με πρωτότυπα τραγούδια των Οδυσσέα Αποστολόπουλου/ Άλκηστης Ηλιάδη, το «Ψ.»δεν ψιθυρίζει.

Μιλάει φωναχτά στις ψυχές μας.

Μια ιστορία για τα στόματα που (μας) κλείνουν και (μας) κλείνουμε.

Και για τη ζωή που γλιστρά από τα χέρια μας, χωρίς μιλιά.

Ως πότε;

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ

-Καθαρίζεις και τακτοποιείς συνέχεια νομίζοντας πως έχεις τον έλεγχο της ζωής σου. Φοβάσαι να κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια. Το ίδιο και η στρουθοκάμηλος.

-Καθαρίζει συνέχεια κι η στρουθοκάμηλος;

Οι ήρωες

Ψουψούλα Καθαρίζου – Παρκετέζα

Το καλύτερο φτερό στην πιάτσα. Βρωμίζει τα καθαρά και τα ξανακαθαρίζει. Μεγαλωμένη τη δεκαετία του ’90, ζει πολλές ζωές μέσα στη ντουλάπα της και παίζει ρόλους φωναχτά, αλλά έξω από αυτήν…σιωπή.

Ψ.

Μυστήριος τύπος με πολλά πρόσωπα. Εμφανίζεται απρόσκλητος και ρωτάει ασταμάτητα. Συνέντευξη, συνεδρία, συγκατοίκηση ή συνενοχή;

Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια σχέση ιαματική.

Κάνουν αναδρομή από τα 6 στα 18. Ύστερα περνούν 17  βουβά χρόνια, «σφουγγαρίζοντας λίμνες και κοσκινίζοντας άμμο».

Κι ο Ψ. μπαίνει στη ντουλάπα. Θα ξαναβγεί. Αλλά η Ψουψούλα δεν θα είναι εκεί.

Κείμενο - Σκηνοθεσία:  Άλκηστη Ηλιάδη

Σκηνογραφική|Ενδυματολογική επιμέλεια: Πηνελόπη Μωρούτ

Σχεδιασμός φωτισμού: MadamoniProject

Κινησιολογία – Χορός: Πηνελόπη Μωρούτ

Πρωτότυπη μουσική & ενορχήστρωση: Οδυσσέας Αποστολόπουλος

Στίχοι: Άλκηστη Ηλιάδη

Σχεδιασμός υλικών|γραφιστική επιμέλεια: Γιώργος Εικοσιπεντάκης

Artwork: Δήμητρα Αποστολοπούλου

Ειδικές κατασκευές: Χρήστος Αποστολόπουλος | Αναστασία Κουρή

Φωτογραφία – Video: Δώρα Δημητρίου

Μακιγιάζ: Ελευθερία Αρχοντάκη

Ηχογραφήσεις|Μastering: PROVAMUSICSTUDIOS – Λουκάς Λυμπέρης | Χρήστος Βεντουράς

Κιθάρες:  Νίκος Αρβανίτης | Μιχάλης Καραγιάννης

Οργάνωση παραγωγής: MadamoniProject

Παίζουν: Άλκηστη Ηλιάδη | ΆριςΛεοντόπουλος

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ | ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ 

Η Ψουψούλα ζει μέσα μου χρόνια.

Μα τι παράδοξο.

Ζει και μέσα στον καθένα μας.

Και παρέα της ζει κι ο Ψ..

Θέλουν – δε θέλουν, το παιχνίδι είναι για δύο.

Και κάποτε πρέπει να τα βρουν.

Αν δεν αλληλοφαγωθούν.

Μέχρι τότε, εκείνη θα καθαρίζει μανιωδώς

Πνίγοντας βουβά τον εαυτό της στη σαπουνάδα.

Δεν θα αντέχει τα στραβά κάδρα

Αλλά θα κάνει τα στραβά μάτια.

Μια στρουθοκάμηλος με τα όλα της.

Κι εκείνος περιμένει.

Υπομένει.

Επιμένει.

Εμμένει.

Αλλά τελικά μένει;

 

Το τρυφερό και βίαιο ταξίδι προς τα μέσα μας δεν έχει επιστροφή. Είναι αστείο και πικρό. Σαν παραμύθι με χίλια πρόσωπα που ζουν μόνο γιατί τα θυμόμαστε. Στην κατάδυση αυτή, γνώριμοι συνοδοιπόροι τα τραύματά μας, στερημένα από το φως, ξεπηδούν αγκαθωτά.Πώς να τα ψηλαφίσεις χωρίς να τρυπηθείς; Ας γίνει  σαν παιχνίδι.Για να ειπωθούν τα απλά, για να κριθούν τα μεγάλα. Δίαυλος μυστικός προς το παρελθόν μια ντουλάπα.Και στο τέρμα του, να στέκει ζωντανός ο μικρός μας εαυτός. «Παί-ζουμε; Κι απ’ το παιχνίδι, να βγούμε στο φως. Κι αν δε βγω εγώ, τουλάχιστον να με κουβαλάς μέσα σου.»Παί-ζουμε κρυφτό.H φαντασία ανάβει τους φακούς. Kaiστριμωγμένοι στο καταφύγιο της ντουλάπας,ονειροπολούμε, σε μιαχρονοκάψουλαΤα όνειρα είναι χάρμα. Αλλά αν τα φάει το κάρμα;Αμπεμπαμπλόμ. Ποιος θα κερδίσει; Μην το σκέφτεσαι. Όσο κρατάει το ταξίδι, ας παίξουμε έστω μαζί.

 

Κι ανάμεσα στα παιχνίδια μας, τραγούδια. Νησίδες ασφαλείας. Μες το σκοτάδι της ντουλάπας, μία ελεύθερη αναπνοή.  Δύο ηθοποιοί παίζουν με τις φωνές και τις σκιές που κρύβουν μέσα τους.Δυο άνθρωποι κρύβονται στη ντουλάπα, ώσπου να τρυπώσει το φως.

Το "Ψ" είναι παιδί της απελπισίας. Αλλά κοιτάζει προς το φως.Και αυτή είναι, νομίζω, η αξία του.

Ότι ισορροπεί μεταξύ ξεσκονόπανου και αστερόσκονης. Πάντα στην κόψη. Άλκηστη Ηλιάδη