Οι «ιέρειες» της νύχτας αφηγούνται με χιούμορ και πίκρα τα ανομολόγητα της ζωής τους: γέλιο, πόθος, καταρρεύσεις και ένα διαρκές όνειρο φυγής. Σε ένα τοπίο όπου «ή ζεις ή πεθαίνεις», η φωνή τους γίνεται τραγούδι και το κορμί τους μνήμη – σωματική, συναισθηματική, πολιτική.
Η Αριάδνη Ζούπινα, στην πρώτη της επαγγελματική σκηνοθεσία μετά την αποφοίτησή της από το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, στήνει μια παράσταση-χαμηλόφωνο καμπαρέ επιβίωσης. Ένα έργο για τις γυναίκες που επέλεξαν να μην σωπάσουν, ακόμα και όταν κανείς δεν τις άκουγε.
Μια ωδή στη νύχτα – αυτή που σε ξοδεύει και σε αποθεώνει.
|