Ένα αληθινό θεατρικό διαμάντι είχαμε την χαρά και την τύχη να παρακολουθήσουμε στο τελευταίο - τουλάχιστον μέχρι στιγμής- ανέβασμά του στην Αθήνα. "Κράτα με" ζητούν οι ήρωες του ομότιτλου βραβευμένου έργου που παίχτηκε στο αγαπημένο θέατρο "Εν Αθήναις".
Και πρόκειται ακριβώς γι αυτό, μια κραυγή αγωνίας για συντροφικότητα, αγάπη, κατανόηση, αποδοχή, αλήθεια. Για τη δύναμη των αληθινών σχέσεων, αλλά και τη δύναμη της πίστης, την ανάγκη για ψυχική απελευθέρωση, για μοίρασμα, για στιγμές ουσιαστικές.
Ένα ατύχημα αλλάζει τα δεδομένα όλων των ηρώων και τους φτάνει στην οριακή στιγμή που θα πρέπει να λάβουν σημαντικές αποφάσεις ζωτικής σημασίας: Ο Λουκ είναι σε κώμα. Ο Άνταμ, ο επί πέντε χρόνια σύντροφος του, είναι έξω από την εντατική και βρίσκεται αντιμέτωπος με τους γονείς του Λουκ, οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τη σχέση τους. Οι γονείς του, διαζευγμένοι πια, θα πρέπει να κάνουν χρήση του δικαιώματος τους ως κηδεμόνες. Οι φίλοι του Λουκ βρίσκονται ανάμεσα τους, ανήμποροι να γεφυρώσουν τις δύο μεριές.
Όλοι τους πραγματικοί άνθρωποι με σύγχρονους προβληματισμούς για την πίστη, την αφοσίωση, τη συντροφικότητα, τα όνειρα για μια απλή ζωή χωρίς καταστολές. Κανείς δε δικάζεται, αλλά όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με θέματα που ίσως έχουμε ακούσει ή βιώσει οι ίδιοι. Κανείς δε μπορεί να πει με ασφάλεια ποιος έχει δίκιο σε αυτήν την πάλη με την ηθική, η οποία στις μέρες μας αλλάζει πρόσωπο πολύ συχνά.
Όλοι τους πραγματικοί άνθρωποι με σύγχρονους προβληματισμούς για την πίστη, την αφοσίωση, τη συντροφικότητα, τα όνειρα για μια απλή ζωή χωρίς καταστολές. Κανείς δε δικάζεται, αλλά όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με θέματα που ίσως έχουμε ακούσει ή βιώσει οι ίδιοι. Κανείς δε μπορεί να πει με ασφάλεια ποιος έχει δίκιο σε αυτήν την πάλη με την ηθική, η οποία στις μέρες μας αλλάζει πρόσωπο πολύ συχνά.
Δεν μπορούν να χωρέσουν εύκολα σε λόγια τα θέματα του συγκεκριμένου εξαιρετικού κειμένου, καθώς είναι τόσα πολλά και ταυτόχρονα τόσο εύληπτα και αφορούν όλους μας, που ο καθένας δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί και να βιώσει ποικίλα συναισθήματα. Και όλα αυτά με τόσο ρεαλισμό και φυσικότητα ώστε ο θεατής γίνεται ένα με τους ήρωες, συμπάσχει, τους αγαπά, τους νιώθει οικείους, τους καταλαβαίνει χωρίς προσπάθεια, ταυτίζεται μαζί τους, τους συγχωρεί και εν τέλει τους δικαιώνει.
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί ήρωες εδώ, έχουμε ανθρώπινα όντα με πάθη, αδυναμίες, διλήμματα και βαθιές πληγές. Και ακριβώς για αυτή την ουσία του το έργο αυτό έχει πετύχει απόλυτα και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Μανώλη Εμμανουήλ που το εντόπισε, το αγάπησε ολοφάνερα και επέλεξε να μας το παρουσιάσει, πρωταγωνιστώντας ο ίδιος και αναθέτοντας τη σκηνοθεσία στον έμπειρο και πάντα .εξαιρετικό Βασίλη Μυριανθόπουλο.
.
Παρέα με μια θαυμάσια και σφιχτοδεμένη ομάδα ηθοποιών, μας έδωσαν μια παράσταση που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά και στο μυαλό, μας ταρακουνάει, μας δίνει τροφή για σκέψη και ως τούτου κατατάσσεται στα πολύ καλά έργα.
Οι στιβαροί, αλλά παράλληλα και τόσο εύθραυστοι Μανώλης Εμμανουήλ, Δημήτρης Καραβιώτης, Δημήτρης Λιακόπουλος και Άλκης Μπακογιάννης. Ειδική αναφορά και στις κυρίες του θιάσου και ήρεμες δυνάμεις, η μοναδική Τζίνη Παπαδοπούλου μεταμορφώνεται σα να περνά πραγματικά ο χρόνος και γεγονότα από πάνω της και μας τα μεταφέρει τόσο πειστικά. Όσο για την Άντρια Ράπτη στον αντίποδα είναι παρούσα όπως οι αιώνιοι φίλοι μας και έδωσαν υπόσταση και ψυχή στα πλάσματα που ενσάρκωσαν, η καθεμιά τους τόσο ξεχωριστά όσο και αναπόσπαστα δεμένες με τους υπόλοιπους επί σκηνής. Ολοι τους λοιπόν, τόσο ακριβείς, τόσο συγκλονιστικοί και ταυτόχρονα αφοπλιστικά άμεσοι, μας ταξίδεψαν από τον προβληματισμό, στην ελπίδα και από τη θλίψη έως και τη συγκίνηση και τούμπαλιν.
Υπέροχο και το τραγούδι της παράστασης, ερμηνευμένο με ευαισθησία από το Μιχάλη Μόσχου.
Σας ευχαριστούμε για αυτό το δώρο, αυτή την κατάθεση ψυχής, αυτή την συναισθηματική κάθαρση που είναι το βασικό.ζητούμενο του θεάτρου. Η συγκίνηση και το χιούμορ διαπερνά την παράσταση και την κναει ξεχωριστή, και με το να εναλλάσσονται διαρκώς σε κρατά σε εγρήγορση στη θέαση, μέχρι το φινάλε της. Ελπίζουμε ολόψυχα η δουλειά σας αυτή να έχει μπροστά της μια μεγάλη πορεία, αξίζει να την ανακαλύψουν άπαντες!