Δύο θεατρικά έργα του σύγχρονου Γαλλικού ρεπερτορίου κυκλοφορούν σε ενιαία έκδοση: «Ακόμη μια στιγμή» του Fabrice-Roger Lacan και «Ανθοδέσμη από τσουκνίδες» του Jean-Frédéric Vernier, από τις Εκδόσεις Βακχικόν (2020).
Η μετάφραση είναι του Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη, ο οποίος συνεχίζει την έρευνα γύρω από την σύγχρονη Γαλλική δραματουργία, συστήνοντας στο ελληνικό κοινό νέους Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς. Τα δύο έργα, τα οποία μεταφράζονται και εκδίδονται για πρώτη φορά στα Ελληνικά, προλογίζει η θεατρολόγος Ασημίνα Ξηρογιάννη.
Ακόμη μια στιγμή
Το θεατρικό έργο «Ακόμη μια στιγμή» (“Encore un instant”), του Φαμπρίς-Ροζέ Λακάν δημοσιεύθηκε στο περιοδικό L’Avant-Sscène théâtre το 2019 και την ίδια χρονιά ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε σκηνοθεσία Bernard Murat στο Θέατρο Édouard VII στο Παρίσι. Είναι ένα έργο με πολλά στοιχεία μαύρης κωμωδίας, αλλά αν μεταφερόταν στον κινηματογράφο θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ερωτική κoμεντί. Το φλερτ, η αγάπη για τη ζωή, η διακριτική γοητεία του πάθους κυριαρχούν ως στοιχεία και αφήνουν το άρωμά τους. Μια γυναίκα που δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από μια μεγάλη αγάπη. Ένα φάντασμα που φαίνεται πραγματικό και είναι πάντα παρόν για να καλύψει πάγιες συναισθηματικές ανάγκες. Οι άλλοι δεν μπορούν να δουν τον Ζουλιέν. Εκείνος είναι εκεί, σχολιάζει, παρατηρεί, θυμώνει. Όταν ο θάνατος χωρίσει βίαια τους ερωτευμένους, τι γίνεται η αγάπη που προορίζουν ο ένας για τον άλλο; Σε τι μετατρέπεται και πού πηγαίνει; Η Σουζάν έχει ανάγκη τον Ζουλιέν για να επιβιώσει. Ίσως δυσκολεύεται να τον ξεπεράσει και να προχωρήσει. Έχει μάθει να της κρατά το χέρι για να πορεύεται, και η έλλειψη, η απουσία, δεν συνηθίζεται. Η παρουσία του “πεθαμένου” επί σκηνής αποτελεί σουρεαλιστικό στοιχείο και υπερβατικό συνάμα, όμως θέτει και ένα υπαρξιακό ζήτημα που δίδεται με χιούμορ και ειρωνεία στα σημεία.
Ανθοδέσμη από τσουκνίδες
Στο θεατρικό έργο «Ανθοδέσμη από τσουκνίδες» (“Bouquet d’ orties”), δυο αδερφές συνυπάρχουν ένα σαββατοκύριακο και αναπολούν τα περασμένα. Θυμούνται και αναστοχάζονται. Αποκαλύπτουν πράγματα αλλά και αποκρύπτουν άλλα. Ένα ταξίδι στη μνήμη, με όλες τις αποχρώσεις της ανάμνησης, μια βαθιά βουτιά στο παρελθόν, στα παιδικά χρόνια αλλά και στα πιο πρόσφατα. Ο πατέρας, η μητέρα, η σχέση τους, οι δύο αδερφές που -όπως φαίνεται- ίσως μοιάζουν περισσότερο απ’ όσο θέλουν να νομίζουν. Σκάβοντας σε πρόσωπα και καταστάσεις, κάνουν μοιραία μια αποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Γελάνε, παλιμπαιδίζουν, συμβιβάζονται, αντιδρούν. Ένα έργο που, παρά τη σκληρότητα της γλώσσας στα σημεία του, θυμίζει παλιό νοσταλγικό τραγούδι και αγγίζει της βαθιές δομές της ύπαρξης. Η σκληρότητα συνυπάρχει με την τρυφερότητα κι ο κυνισμός με τη γλυκύτητα. «Ανθοδέσμη από τσουκνίδες» αυτή η αδερφική σχέση. Ο συγγραφέας δεν φοβάται να αναφερθεί στο πολύπλευρο θέμα του Εαυτού και τολμάει να βάλει τις ηρωίδες του να χορέψουν το μοναχικό βαλς της ύπαρξης.