Άννα, σε συναντούμε και πάλι στο θέατρο Αλκμήνη και στο έργο του Μαξίμ Γκόρκι "Τα Παιδιά του ήλιου". Μίλησε μας για τη συγκεκριμένη παράστασή σας.

Οι προνομιούχοι χαρακτήρες του έργου εθελοτυφλούν στη συμφορά που συμβαίνει έξω από την πόρτα τους. Θεωρείς ότι συμβαίνει και στην Ελλάδα του σήμερα κάτι αντίστοιχο, έχουμε γίνει αδιάφοροι για τον διπλανό μας;

Εσύ προσωπικά έχεις αναπτύξει, ή θα ήθελες άμεσα να έχεις κοινωνική δράση;

Κατά διαστήματα στην ζωή μου έχω αναπτύξει κοινωνική δράση. Και λέω κατά διαστήματα γιατί δεν είμαι συνεχώς ενεργή σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα. Για αυτό τον λόγο προσπαθώ όσο μου είναι δυνατόν να κάνω πρακτικά ότι μπορώ σε καθημερινή βάση. Να βοηθάω γενικότερα όσο μπορώ με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες μου.

Αν θα έπρεπε για κάποιο λόγο να ξεχωρίσεις μια ατάκα, ή κάποια φράση από το εν λόγω έργο, ποια θα ήταν αυτή;

Πολλές μου αρέσουν και μιλούν στην καρδιά μου....δύο θα ξεχωρίσω για διαφορετικούς λόγους: μια από τον ρόλο μου : "Ξυπνήστε κ ονειρευτείτε όλοι μαζί"!!!  Και  μια από τον μονόλογο της Γιελένα : "Μας θυσιασες όλους Πάβελ . Και γιατί; Για αυτό που αποκαλείς λογική;  Για αυτό που αποκαλείς πρόοδο;  Πρόοδο για ποιόν και με τι τίμημα";

"Το θέατρο είναι μία πόρτα που όταν την ανοίγεις έρχεσαι σε επαφή με το συναίσθημα την γνώση και την αλήθεια"

Πως και με ποιό κίνητρο σε ώθησε να αποφασίσεις να ασχοληθείς με το θέατρο;

Από παιδί μου άρεσε το θέατρο. Ήταν ένας μαγικός κόσμος. Ένα παράλληλο σύμπαν που μπορούσες όμως  να το δεις. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί, ή ονειρευτεί σε μικρή ηλικία ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό. Το πρώτο έναυσμα ήταν όταν μου δόθηκε η δυνατότητα να λάβω μέρος σε μία θεατρική παράσταση όταν παρακολούθησα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο ευρωπαϊκό πολιτιστικό κέντρο των Δελφών. Από εκεί σιγά - σιγά πιστεύω ξεκίνησαν όλα. Το βασικό κίνητρο για εμένα είναι ότι νιώθω πως το  θέατρο συνεχώς με εκπαιδεύει πολυεπίπεδα και ταυτόχρονα με απελευθερώνει. 

Ως νέος ηθοποιός , θα ήθελα να μου πεις πώς είναι η μέχρι τώρα εμπειρία σου στον θεατρικό χώρο;

Παρακολουθείς άλλες παραστάσεις και πόσο σε ικανοποιεί το γενικό επίπεδο του θεάτρου μας;

Παρακολουθώ άλλες παραστάσεις όσο πιο συχνά μπορώ. Σε γενικές γραμμές με ικανοποιεί το επίπεδο του θεάτρου μας. Πιστεύω ότι πολλά ακόμη μπορεί να μας προσφέρει αλλά και να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο , όμως είναι πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο ώστε να επιτευχθεί αυτό. Είναι πολυσύνθετο θέμα. 

Τι θα μπορούσε να αλλάξει, να βελτιωθεί κατά τη γνώμη σου, ώστε να έχουμε ακόμα καλύτερο θέατρο στη χώρα μας; 

Αυτή τελικά είναι η πιο δυσκολη ερώτηση ... Θα πρέπει να σταματήσει πρώτα από όλα  η πολιτεία να αντιμετωπίζει την "τέχνη"  γενικότερα ως αντικείμενο και θέμα υποδιαίστερο σε σχέση με άλλους μαθησιακούς και εκπαιδευτικούςτομείς. Να την υποστηρίξει περισσότερο ξεκινώντας μέσα από την εκπαίδευση στα σχολεία από τις μικρές ακόμα ηλικίες, μέχρι και την αποφοίτησή των μαθητών.  Να αλλάξει σιγά σιγά η νοοτροπία ότι η τεχνη είναι ένα γνωστικό αντικείμενο μικρότερης αξίας που θα χρησιμευσει αργότερα μόνο ως "χόμπι" σε κάποιους ανθρώπους. Να βρεθούν επίσης περισσότεροι  τρόποι οικονομικής υποστήριξής της, όπως γίνεται και με άλλους επαγγελματικούς τομείς. Έτσι ίσως αλλάξει γενικότερα και η νοοτροπία του κόσμου στην πατρίδα μας για την τέχνη και το θέατρο. Να μην αντιμετωπίζεται ως κάτι που απευθύνεται στους λίγους, αλλά σε  όλους. Είτε θέλουν να το προσεγγίσουν επαγγελματικά. είτε σαν θεατές. Το θέατρο είναι μία πόρτα που όταν την ανοίγεις έρχεσαι σε επαφή με το συναίσθημα την γνώση και την αλήθεια, από οποία πλευρά και αν ανοίξεις την πόρτα αυτή.

"Κάθε ρόλος είναι μοναδικής αξίας και έτσι τον αντιμετωπίζω"

Ποιός είναι ο αγαπημένος σου θεατρικός συγγραφέας και γιατί τον ξεχωρίζεις από τους άλλους;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον , γιατί κάθε φορά που διαβάζω ένα θεατρικό κείμενο, ή παρακολουθώ κάποια θεατρική παράσταση παρατηρώ με το μυαλό και το συναίσθημα μου, να αλλάζουν η σκέψη και η διάθεσή μου. Όλοι οι συγγραφείς, τόσο οι  κλασσικοί, όσο  και  οι  σύγχρονοι, είναι μοναδικοί και όλοι έχουν κάτι ιδιαίτερο να μας πουν. Αυτό που παρατηρώ στον εαυτό μου είναι ότι κάθε φορά παθιάζομαι, με τον τον συγγραφέα του έργου, στο οποίο συμμετέχω ως ηθοποιός επί σκηνής. 

Κάποιος ρόλος που σε "ιντριγκάρει" και που θα ήθελες να του δώσεις σάρκα και οστά στο μέλλον;

Όσο πιο μακριά είναι ο χαρακτήρας ενός ρόλου από εμένα προσωπικά, τόσο πιο πολύ με ιντριγκάρει. Βέβαια κάποιες φορές δουλεύοντας έναν ρόλο, αρχίζεις να βλέπεις ότι ίσως υπάρχουν περισσότερα κοινά βαθιά μέσα σου με αυτόν και κάποιες φορές μεγαλύτερες διαφορές από όσες πίστευες αρχικά ότι έχεις μαζί του. Ή και το αντίστροφο. Εξαρτάται και από τον τρόπο που θα επιλέξεις για να τον προσεγγίσεις. Δεν κάνω επιλογή στους ρόλους. Κάθε ρόλος είναι μοναδικής αξίας και έτσι τον αντιμετωπίζω. Έχω σκεφτεί κάποιες φορές ότι μεγάλη πρόκληση για εμένα θα ήταν  η ενσάρκωση ενός καθαρά κωμικού ρόλου. Όσο πιο ελκυστικός φαντάζει πιστεύω, άλλο τόσο τόσο δύσκολος θα είναι πραγματικά.  Για εμένα όλοι οι ρόλοι  είναι καλοδεχούμενοι. Για αυτό μελλοντικά περιμένω τον επόμενο, σαν ένα δώρο που θα έρθει στα χέρια μου μέσα σ' ένα κουτί χωρίς να ξέρω τι περιέχει και που θα το χαρώ μόλις το ανοίξω.

Η Άννα Αναστασοπούλου μιλά με αφορμή την παράσταση "Τα παιδιά του Ήλιου" στον Γιάννη Αργυρούδη!!!