Δύο νέες γυναίκες. Οικείες πολύ. Θα μπορούσαν μάλιστα υπό άλλες συνθήκες να είναι και φίλες μας, αδελφές μας, ερωμένες μας, συνάδελφοι, συγγενείς μας…
Η μία είναι η νεαρή πολλά υποσχόμενη υπάλληλος, η Έμμα, η άλλη είναι η νεαρή επιβλητική, μάνατζερ/διευθύνουσα. Το κλίμα είναι ευχάριστο στην αρχή και άνετο. Σε λίγο όμως όλα θα αλλάξουν, κι η περίεργη, όσο κι ιδιότυπη αυτή σχέση αλληλοεξάρτισης θα πάρει άλλη διάσταση, θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο, θα φτάσει στα άκρα.
Ο πολυβραβευμένος Βρετανός συγγραφέας Μάικ Μπάρτλετ γράφει το 2008 το εν λόγω έργο, γνωρίζοντας όπως φαίνεται πολύ καλά το αντικείμενο που ασχολείται και καθρεφτίζει με αμεσότητα και κυνισμό την κοινωνία που ζούμε.
Ο Θοδωρής Κατσαρός έχει στα χέρια του, δύο ατού για τη σκηνοθεσία του. Ένα πολύ καλό υλικό, τόσο από την άποψη του θεατρικού έργου, όσο κυρίως κι από έμψυχο. Αγαπά τις ηρωίδες του έργου κι ότι η κάθε μια κουβαλά, έτσι επιλέγει με πλήρη γνώση και καθοδηγεί και στην πορεία μεταλαμπαδεύει από τη μία στη Μίκα και από την άλλη στην Ελένη, και επί ίσοις όροις, εκείνες το οικειοποιούνται ζηλευτά, δεν κάνουν τους ρόλους, είναι οι ρόλοι. Φέρουν εις πέρας άνετα εκείνο που του δόθηκε, παρεισφρέοντας πολλές φορές όλα τα συναισθήματα που χρειάζονται για να αναδυθούν και να φτάσει η εν λόγω παράσταση στη κορύφωσή της. Σιγοβράζει συνεχώς, σαν μια χύτα που έχει ξεχαστεί, αλλά που έχει βάλει τον θεατή να την προσέχει, να αγωνιά αν θα σκάσει, ή αν κάποιος χαμηλώσει τη φωτιά. Ο Κωνσταντίνος Τζηλίνης επέδωσε ατμόσφαιρα και στιλ τόσο με τις μουσικές επιλογές, όσο και με τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς.
Έργο σκληρό ειναι το "Contractions", γεμάτο συναισθήματα και ταυτόχρονα αληθινό, θα μπορούσε κάλλιστα να συμβαίνει δίπλα μας, αλλά και σε μας τους ίδιους. Χαρακτήρες αναγνωρίσιμους κάνουν η Στεφανάκη κι η Βρυώνη προσθέτοντας στοιχεία από τις δικές τους προσωπικότητες, που πολλές φορές αναρωτιέσαι, θα γινόμουν εγώ έτσι; Πως θα αντιδρούσα αν μου συνέβαινε κάτι ανάλογο;
Κάθε Σάββατο στο Θέατρο «Λύχνος», Δείτε το!
Είδε, σχολιάζει, παρουσιάζει ο Νίκος Ελευθερίου